Drama: The boy in the striped pyjamas trailer & info
inforumgr :: Αρχείο :: Αρχεία :: Αρχείο Παλιών Ετών
Σελίδα 1 από 1 • Μοιραστείτε
Drama: The boy in the striped pyjamas trailer & info
από Xristos Κυρ 4 Μάης 2014 - 15:35
:info:
Σκηνοθεσία:
Mark Herman
Παίζουν:
Vera Farmiga, David Thewlis, Rupert Friend, Richard Johnson, Sheila Hancock, Jim Norton
Διάρκεια:
94 λεπτά
Παραγωγή:
BBC Films, Heyday Films, Miramax Films, 2008
Ο κόσμος των ενηλίκων… Σταθερά ακατανόητος από ένα αθώο μυαλό. Πόλεμος, ρατσισμός, αίσχη, απανθρωπιά. Πώς να τα χωρέσει ο νους ενός παιδιού; Στην αγγλοαμερικανική αυτή παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο, ο θεατής είναι προορισμένος να δει όλο το οξύμωρο της ανθρώπινης φύσης σε μιάμιση ώρα. Πιο ρεαλιστικό αλλά και συναισθηματικό από το “Η Ζωή είναι Ωραία”, αλλά με το ίδιο πνεύμα, το “The Boy In The Stripped Pyjamas” μεταμορφώνει τον παραλογισμό της ενήλικης λογικής σε παιχνίδι μπροστά στα αθώα μάτια ενός παιδιού.
Ο Bruno είναι γιος Γερμανού διοικητή κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν λόγω της δουλειάς του πατέρα του μετακομίζουν δίπλα στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Άουσβιτς, το ανήξερο αγόρι, με όρεξη για εξερεύνηση και παιχνίδι, θα φτάσει στην απαγορευμένη περιοχή και θα γίνει φίλος με έναν μικρό εβραίο που βρίσκεται από την άλλη μεριά του φράχτη. Η απαγορευμένη φιλία του γιου του κατακτητή με τον ανήλικο αιχμάλωτο, καθώς και οι οικογενειακές ισορροπίες στο σπίτι του διοικητή θα προκαλέσουν ένα ντόμινο εξελίξεων που αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Η ειρωνεία του τίτλου της ταινίας αποδίδει την αντίθεση δύο κόσμων, που γεφυρώνονται από την ανυπαρξία προκαταλήψεων και στερεοτύπων στο μυαλό του ανθρώπου στην καθαρή του μορφή (δηλαδή ως παιδί). Ο νέος φίλος του Bruno δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αγόρι που φοράει ριγωτές πιζάμες. Για την ενήλικη πραγματικότητα, είναι ένας κατώτερης φύσης άνθρωπος που στιγματίζεται ως εχθρός που πρέπει να εξαλειφθεί. Αυτό άλλωστε διδάσκεται ο Bruno και η αδερφή του από τον παιδαγωγό τους, σε ένα πανηγύρι προπαγάνδας που είναι τόσο χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο περνάνε σε όλους μας ανόητες πεποιθήσεις απλά και μόνο επειδή μας κολακεύουν σαν έθνος ή σαν ανθρώπους και γίνονται άκριτα δεκτές παραδόσεις.
Με απρόσμενα μεστές ερμηνείες από τους δύο μικρούς της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης δίνει το βαθιά αντιπολεμικό μήνυμα μακριά από σκηνές μάχης και βομβαρδισμούς. Ο χώρος δράσης είναι δύο περιοχές που χωρίζονται από έναν ηλεκτροφόρο φράχτη: η βάση του «κακού» από τη μία με το σπίτι του Γερμανού διοικητή και το φριχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων από την άλλη. Τα δύο παιδία γνωρίζονται με έναν φράχτη μεταξύ τους. Τα παιδιά του 20ου αιώνα παίζουν με έναν ηλεκτροφόρο φράχτη ανάμεσά τους, σε λεπτές ισορροπίες που μάλλον συνεχίζονται και στον 21ο αιώνα. Ένας φράχτης συμφερόντων, στερεοτύπων, παρελθόντος, και παραλογισμού εθνών και ανθρώπων, που κληροδοτούνται στις νέες γενιές με συστηματικό τρόπο.
Οι θέσεις θύμα-θύτης είναι ρευστές, και εκεί εντοπίζεται και η τραγικότητα της ταινίας. Η ευμετάβλητη πραγματικότητα θα δείξει με σαφήνεια πως τα έργα και οι αμαρτίες των ανθρώπων γυρνούν πίσω και πέφτουν στο μέλλον τους. Η συγκινητική ιστορία του Εβραίου υπηρέτη της υπόθεσης είναι άλλη μια άριστη ευκαιρία για παιχνίδι πάνω στην ειρωνεία της ανθρώπινης φύσης.
Η μουσική και η απόδοση της εποχής είναι εξαιρετικές. Πέραν των δύο αγοριών, και οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, με αποκορύφωμα τη σπαρακτική ερμηνεία της μάνας. Αναγκάζεται κι αυτή, όπως και οι θεατές, να κάνει ένα ταξίδι στην αθωότητα που αναγκάζεται να ζει κάτω από το πέπλο της ενήλικης παραφροσύνης.
Ίσως να μην προσφέρει κάτι καινούριο στο είδος του αντιπολεμικού δράματος, αλλά αποτελεί πολύ καλό δείγμα του είδους. Δεν χρειάζεται να είστε πολύ ευαίσθητοι για να βουρκώσετε σε στιγμές, καθώς το “The Boy In The Stripped Pyjamas” συγκινεί και είναι επίκαιρο, ενώ διαθέτει ένα συγκλονιστικό τέλος που περισσότερο σοκάρει παρά συγκινεί. Μια δυνατή βόλτα στα ανθρώπινα όρια… Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
Ο Bruno είναι γιος Γερμανού διοικητή κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν λόγω της δουλειάς του πατέρα του μετακομίζουν δίπλα στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Άουσβιτς, το ανήξερο αγόρι, με όρεξη για εξερεύνηση και παιχνίδι, θα φτάσει στην απαγορευμένη περιοχή και θα γίνει φίλος με έναν μικρό εβραίο που βρίσκεται από την άλλη μεριά του φράχτη. Η απαγορευμένη φιλία του γιου του κατακτητή με τον ανήλικο αιχμάλωτο, καθώς και οι οικογενειακές ισορροπίες στο σπίτι του διοικητή θα προκαλέσουν ένα ντόμινο εξελίξεων που αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.
Η ειρωνεία του τίτλου της ταινίας αποδίδει την αντίθεση δύο κόσμων, που γεφυρώνονται από την ανυπαρξία προκαταλήψεων και στερεοτύπων στο μυαλό του ανθρώπου στην καθαρή του μορφή (δηλαδή ως παιδί). Ο νέος φίλος του Bruno δεν είναι τίποτα άλλο από ένα αγόρι που φοράει ριγωτές πιζάμες. Για την ενήλικη πραγματικότητα, είναι ένας κατώτερης φύσης άνθρωπος που στιγματίζεται ως εχθρός που πρέπει να εξαλειφθεί. Αυτό άλλωστε διδάσκεται ο Bruno και η αδερφή του από τον παιδαγωγό τους, σε ένα πανηγύρι προπαγάνδας που είναι τόσο χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο περνάνε σε όλους μας ανόητες πεποιθήσεις απλά και μόνο επειδή μας κολακεύουν σαν έθνος ή σαν ανθρώπους και γίνονται άκριτα δεκτές παραδόσεις.
Με απρόσμενα μεστές ερμηνείες από τους δύο μικρούς της υπόθεσης, ο σκηνοθέτης δίνει το βαθιά αντιπολεμικό μήνυμα μακριά από σκηνές μάχης και βομβαρδισμούς. Ο χώρος δράσης είναι δύο περιοχές που χωρίζονται από έναν ηλεκτροφόρο φράχτη: η βάση του «κακού» από τη μία με το σπίτι του Γερμανού διοικητή και το φριχτό στρατόπεδο αιχμαλώτων από την άλλη. Τα δύο παιδία γνωρίζονται με έναν φράχτη μεταξύ τους. Τα παιδιά του 20ου αιώνα παίζουν με έναν ηλεκτροφόρο φράχτη ανάμεσά τους, σε λεπτές ισορροπίες που μάλλον συνεχίζονται και στον 21ο αιώνα. Ένας φράχτης συμφερόντων, στερεοτύπων, παρελθόντος, και παραλογισμού εθνών και ανθρώπων, που κληροδοτούνται στις νέες γενιές με συστηματικό τρόπο.
Οι θέσεις θύμα-θύτης είναι ρευστές, και εκεί εντοπίζεται και η τραγικότητα της ταινίας. Η ευμετάβλητη πραγματικότητα θα δείξει με σαφήνεια πως τα έργα και οι αμαρτίες των ανθρώπων γυρνούν πίσω και πέφτουν στο μέλλον τους. Η συγκινητική ιστορία του Εβραίου υπηρέτη της υπόθεσης είναι άλλη μια άριστη ευκαιρία για παιχνίδι πάνω στην ειρωνεία της ανθρώπινης φύσης.
Η μουσική και η απόδοση της εποχής είναι εξαιρετικές. Πέραν των δύο αγοριών, και οι υπόλοιπες ερμηνείες είναι ικανοποιητικές, με αποκορύφωμα τη σπαρακτική ερμηνεία της μάνας. Αναγκάζεται κι αυτή, όπως και οι θεατές, να κάνει ένα ταξίδι στην αθωότητα που αναγκάζεται να ζει κάτω από το πέπλο της ενήλικης παραφροσύνης.
Ίσως να μην προσφέρει κάτι καινούριο στο είδος του αντιπολεμικού δράματος, αλλά αποτελεί πολύ καλό δείγμα του είδους. Δεν χρειάζεται να είστε πολύ ευαίσθητοι για να βουρκώσετε σε στιγμές, καθώς το “The Boy In The Stripped Pyjamas” συγκινεί και είναι επίκαιρο, ενώ διαθέτει ένα συγκλονιστικό τέλος που περισσότερο σοκάρει παρά συγκινεί. Μια δυνατή βόλτα στα ανθρώπινα όρια… Προτείνεται ανεπιφύλακτα.
*cinemascope.gr
Xristos- Ενεργό Μέλος
Προτού δημοσιεύσετε κάτι, βεβαιωθείτε ότι διαβάσατε τους Όρους Χρήσης της σελίδας!
inforumgr :: Αρχείο :: Αρχεία :: Αρχείο Παλιών Ετών
Σελίδα 1 από 1
